Thursday, September 9, 2010

KKK Kbirthday Kparty



Video of the ro-nhe ro-nhai party! Good job K4 and his hehe...you know who :)

KKK Birthday





Similar to last year, we (K1, K5, and K7), celebrated a birthday party together. It's a fun birthday party! Thanks to K4 and his fiance and K3! The the thank also goes to K2 and K6, though you guys are not here, we also ate for you :D

Saturday, June 12, 2010

http://kohsantepheapdaily.com.kh/article/20100610-201115.html
ប្រវត្តិអំពី ទ្រខ្សែ២
ដោយ ៖ សា​ម៉​ន
ថ្ងៃ សុក្រ ទី ១១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១០

សារមន្ទីរ​ជាតិ
ទ្រខ្សែពីរ

ឧបករណ៍​ទ្រ​ខ្សែ​២ នៅ​ក្នុង​កម្ពុជា​មាន ៖- ទ្រអ៊ូ (​វង់ភ្លេង​មហោរី​)- ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង (​វង់ភ្លេង​បា​សាក់​)- ទ្រ​ធំ- ទ្រសោ​ធំ- ទ្រសោ​តូច- ទ្រឆេ​អ៊ូ- ទ្រឆេ​សោ ទ្រ​ទាំង​អស់នេះ​មាន​ខ្សែ​សំនៀង​២ ខ្សែ តូច​ឈ្មោះ​ខ្សែ​ឯក ខ្សែ​ធំ​ឈ្មោះ​ខ្សែ គ ។ មានព្រ​លួត​២ សំរាប់​រឹតខ្សែ​សំនៀង ។ មាន​ខ្សែ​.​ក ដូច​គ្នា​សំរាប់​ចងខ្សែ​សំនៀង​ទាំង​២​ឱ្យ​កៀកទៅ​នឹង​ដង​ត្រង់​ក្រោម​ព្រ​លួត​ដើម្បី​ងាយស្រួល​ក្នុង​ការ​ប្រើ​ម្រាមដៃ​ចុច​លើ​ខ្សែ ។ មានយ៉ង​ប្រហាក់ប្រហែល​គ្នា​ដាក់​លើ​សន្ទះ ដើម្បីទ្រ​ខ្សែ​សំនៀង​ឱ្យ​ផុត​ពី​គែម​បំពង់​សំនៀង ។ ពួក​ទ្រ​បែប​នេះ​ត្រូវ​ដាក់​ខ្សែ​ឆាក​ក្នុង​ចន្លោះ ខ្សែ​សំនៀង​ទាំង​២​មិន​ដាក់​ក្រៅ​ដូច​ឆាកទ្រខ្មែរ​ទេ ។ ខ្សែ​ឆាក​ធ្វើ​អំពី​សំណុំ​សរសៃសូត្រ​, សំណុំ​ជក់​ត្នោត​, សំណុំ​កន្ទុយ​សេះ ឬ​សំណុំ សរសៃ​ធាង​ម្នាស់ កាលពី​សម័យ​មុន ប៉ុន្ដែបច្ចុប្បន្ន​នេះ គេ​យក​សំណុំ​សរសៃ​ជ័រ​នីឡុងឆ្មារ​ៗ មក​ប្រើ​ជំនួស​វិញ ។ គេ​យក​ជ័រ​ឈើ ស្រល់​មក​រូត​ចុះឡើង​លើ​ខ្សែ​ឆាក ដើម្បី​ឱ្យខ្សែ​ឆាក​ជាប់​ជិត​ស្អិត​ងាយ​នឹង​ទាញ​សំនៀងចេញពី​ខ្សែ​ទាំង​ពីរ ។ ខ្សែ​សំនៀង​សម័យ​ដើម ធ្វើ​អំពី​សរសៃសូត្រ​វេញ​ចូល​គ្នា បច្ចុប្បន្ន​នេះ គេ​ប្រើ​ខ្សែ​លោហធាតុ​ជំនួស​វិញ ។ ដង និង​ព្រ​លួត​ច្រើន​តែ​យក​ឈើ​រឹង​មក​ធ្វើ​ដូច​ជា ឈើ​នាងនួន ឈើខ្មៅ ឈើ​គ្រញូង​។​ល​។ ចំណែកឯ​បំពង់​សំនៀង​គេ​យក ៖
- ចំពោះ​ទ្រអ៊ូ​មហោរី គេ​យក​ត្រឡោក​ដូងធំ​ៗ មាន​រាង​ដូច​ក្បាលដំរី​មក​ធ្វើ យក​ស្បែក ពស់​មក​ពាស​ធ្វើ​ជា​សន្ទះ ។ - ចំពោះ​ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង គេ​យក​ត្រឡោក​ដូង ធម្មតា​មក​កាត់​យក​ពាក់កណ្ដាល​មក​ធ្វើ យកឈើ​ស្រាល​ធ្វើ​សន្ទះ ។ - ចំពោះ​ទ្រ​ធំ កាលពី​សម័យ​ដើម គេ​យកប៉ោត​ប្រេងកាត​ជ្រុង​ធុន​ធំ​មក​ធ្វើ បច្ចុប្បន្ន​គេយក​ឈើ​ល្អ​មក​ក្រឡឹង​លុង​ធ្វើ​ជា​បំពង់សំនៀង ។ - ចំពោះ​ទ្រសោ​ធំ គេ​យក​ស្នូកអណ្ដើក ឬ បំពង់​ឫស្សី​ធុន​ធំ​ល្មម​មក​ធ្វើ បច្ចុប្បន្ន​ធ្វើ​អំពី បំពង់​ឈើ ។ - ចំពោះ​ទ្រសោ​តូច ទ្រឆេ​អ៊ូ ទ្រឆេ​សោ គេ យក​បំពង់​ឫស្សី​តូច​ល្មម​មក​ធ្វើ ឥឡូវនេះ​គេ ក្រឡឹង​លុងឈើ​ល្អ​ៗ​ដូច​ជា ឈើ​នាងនួន ឈើ បេង ឈើខ្មៅ ឈើ​គ្រញូង ឬ​ភ្លុក​ដំរី​ធ្វើ​ជា បំពង់​ជំនួស​វិញ ។ ពួក​ទ្រនេះ​គេ​យក​ស្បែក ពស់​មក​ពាស​ធ្វើ​ជា​សន្ទះ ។ - ចំពោះ​ទ្រ​មាន​ខ្សែ​២ ទាំង​អស់នេះ នៅ ពេល​កូត​ម្ដង​ៗ គេ​ប្រើ​គល់​ម្រាមដៃ​សំរាប់ ចុច​លើ​ខ្សែ​សំនៀង មិន​ប្រើ​ចុង​ម្រាមដៃ​ដូច ការ​កូតទ្រ​របស់​ជនជាតិ​ចិន​ឡើយ ។ មុខងារ​សំខាន់​ៗ​របស់​ទ្រ​នីមួយ​ៗ ៖- ទ្រអ៊ូ ៖ទ្រនេះ​មានមុខ​ងារ​សំខាន់​ចូលរួម​ប្រគំ​ជា មួយ​នឹង​ឧបករណ៍​ដទៃ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​ការ​បុរាណ នា​ដើម​សតវត្ស​ទី​២០ នេះ និង​នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង មហោរី ។ ទ្រនេះ​មានដំណើរ​សាច់​បទ​មិន​ដូច ទ្រ​ដទៃ​ឡើយ គឺ​សំរាប់​ជួយ​បន្ទរ ឬ​ផ្ដក់​ពីមុខ ពីក្រោយ ឬ​ស៊ក​ត្រង់​កន្លែង​ចន្លោះ​ៗ​សាច់​បទ របស់​ឧបករណ៍​ដទៃ និង​សំរាប់​ក្នុង​ពពួក​ឧ​ប ករ​ណ៍​ខាត់​សាច់​បទ​ភ្លេង​ក្រោយ​ពួក​ឧបករណ៍ ដទៃ ធ្វើ​យ៉ាងណា​ឱ្យ​សំនៀង​របស់​ខ្លួន​មាន សម្រស់​លេចធ្លោ​ផុត​ពី​គេឯង​ឡើង ។ ទ្រនេះ​រឹតខ្សែ​សំនៀង​បាន​២​បែប ៖កាលណា​គេ​យក​វា​ទៅ​ប្រគំ​ក្នុង​វង់ភ្លេង ការ​បុរាណ គេ​ត្រូវ​រឹតខ្សែ​ស្មើ ឬ​ហៅ​រឹត ចំហៀង​ក៏​បាន (​មាន​ចន្លោះ​៤)ប្រសិនបើ​គេ​យក​វា​ទៅ​ប្រគំ​ជាមួយ​ឧ​ប ករ​ណ៍​ដទៃ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មហោរី គេ​ត្រូវ​រឹត​សោ ឬ​ហៅ​ម្យ៉ាងទៀត​ថា រឹត ភាន់ (​មាន​ចន្លោះ ៥) ។ - ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង ៖ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង​មានមុខ​ងារ​សំខាន់​២​យ៉ាង គឺ​សំខាន់​ក្នុង​វង់ភ្លេង​ល្ខោនបាសាក់ និង​សំខាន់ ម្យ៉ាងទៀត​ក្នុង​វង់ភ្លេង​ល្ខោន​យីកេ​បច្ចុប្បន្ន​។ នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​ទាំង​ពីរ​នេះ ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង​មាន តួនាទី​ផ្ដើម​ចេញ​បទ​នាំមុខ​ឧបករណ៍​ដទៃ ក្នុង ពេល​ប្រគំ​ម្ដង​ៗ ។ អ្នកចំរៀង​ទាំងឡាយ និង ឧបករណ៍​ផ្សេង​ទៀត ត្រូវ​រង់ចាំ​ការ​បើក​បទ របស់​ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង​នេះ​ជា​មុន​បន្ដិច​សិន​មុន​នឹង ចូល​ចំណុច​ច្រៀង ឬ​ចំណុច​ចេញ​របស់​ខ្លួន ។ ទ្រនេះ​មានសំនៀង​តូច​ស្រាល​ជាង​ទ្រអ៊ូមហោរី ពាស​ស្បែក ។ របៀប​រឹតខ្សែ​សំនៀង​មាន​តែ​១​បែប​គឺ - ទ្រ​ធំ ៖ទ្រ​ធំ​ជា​ប្រភេទ​ទ្រ​មួយ​បែប​ធុន​ធំ​ជាងគេ ក្នុង​ចំណោម​ទ្រ​នៅ​កម្ពុជា ។ នៅ​ក្នុង​រវាង​ឆ្នាំ ១៩៦០ មាននៅ​ក្នុង​រាជវាំង និង​ឆ្នាំ​១៩៦៤ មាននៅ​សាកលវិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ​វិចិត្រសិល្បៈ ផ្នែក​ភ្លេងបុរាណ កាលនោះ​ពួក​យើងខ្ញុំ​នៅ ជា​និស្សិត​នៅឡើយ បាន​នាំ​គ្នា​បង្កើត​ទ្រ​ធំ​នេះ ឡើង​ធ្វើ​អំពី​ឈើ​ខ្នុរ ដើម្បី​យក​ទៅ​ចូលរួម ប្រគំ​សាកល្បង​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មហោរី​វង់​ធំ ។ ទ្រនេះ​មាន​រាងរៅ​ដូច​ជា​ទ្រសោ​ធំ​សុទ្ធសាធ តែ​រឹតខ្សែ​ដូច​ទ្រអ៊ូ​មហោរី​ទៅ​វិញ ។ ទ្រនេះ មានដំណើរ​សាច់​បទ​អន្លាយ​ៗ​មួយ​ៗ​ចំ​ៗ​មិន បំភ្លៃ​ទេ ។ - ទ្រសោ​តូច ៖ទ្រសោ​តូច​មានមុខ​ងារ​សំខាន់​ដូច​ជា ប្រើ ប្រាស់​នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មហោរី វង់ភ្លេង​អា​យ៉ៃ វង់ភ្លេង​ការ​សម័យ​ទំនើប មាន​ក្រុម​ល្ខោន​យី កេ​ខ្លះ​មិន​ប្រើ​ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង​ទេ គេ​ប្រើ​ទ្រសោ តូច​ជំនួស​វិញ ។ ឥឡូវនេះ ប្រជាពលរដ្ឋ​បាន យក​វា​ទៅ​ប្រើប្រាស់​ជាមួយ​វង់​ស្គរ​ឆៃយ៉ាំ​ជា បណ្ដើរ​ហើយ នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង ជួន​របាំ​ប្រពៃ ណី​ខ្លះ​ក៏​បាន​យក​ទ្រសោ​តូច​នេះ​ទៅ​ប្រើប្រាស់ ដែរ ។ សព្វថ្ងៃ​ទ្រសោ​តូច មាន​ប្រជាប្រិយ ភាព​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្លាំង​ណាស់ ជាង​ទ្រ​ដទៃ​ទៀត ។ នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​អា​យ៉ៃ និង​នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​ការ​សម័យ​ទំនើប ទ្រសោ តូច​មានមុខ​ងារ​ផ្ដើម​ចេញ​បទ​មុនគេ​បង្អស់ ។ ឧបករណ៍​នេះ​មាន​រូបរាង​តូច ប៉ុន្ដែ​មាន សំនៀង​ខ្លាំង​មានដំណើរ​សាច់​បទ​ញឹក​ចង្អៀត​ជាង​ទ្រ​ដទៃ ។ ខ្សែ​សំនៀង​រឹត​បាន​២​យ៉ាង ៖កាលណា​គេ​យក​វា​ទៅ​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​វង់ ភ្លេង​មហោរី គេ​ត្រូវ​រឹតខ្សែ​សំនៀង​រឹត​សោ ។កាលណា​គេ​យក​វា​ទៅ​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​វង់ ភ្លេង​ការ​សម័យ​ទំនើប គេ​ត្រូវ​រឹតខ្សែ​សំនៀង រឹត​ស្មើ ។ - ទ្រឆេ​អ៊ូ ៖ទ្រនេះ​មាន​ទំហំ​តូច​ជាង​ទ្រសោ​តូច ប៉ុន្ដែ ធំ​ជាង​ទ្រឆេ​សោ ។ ទ្រឆេ​អ៊ូ​ប្រើប្រាស់​បាន​តែ ក្នុង​វង់ភ្លេង​មហោរី​ប៉ុណ្ណោះ ។ ទ្រនេះ​មាន ដំណើរ​សាច់​បទ​ដូច​ទ្រអ៊ូ​សុទ្ធសាធ និង​រឹតខ្សែ សំនៀង​ក៏​ដូច​គ្នា​ដែរ ។ ឥឡូវនេះ​ស្ទើរតែ​បាត់ បង់​វត្ដមាន​ពី​ក្នុង​សង្គម​កម្ពុជា​ទៅ​ហើយ ។ - ទ្រឆេ​សោ ៖ទ្រឆេ​សោមាន​ទំហំ​តូច​ជាងគេ​បំផុត ហើយ​ក៏​ឮ​ខ្លាំង​ជាងគេ​ដែរ ។ ទ្រនេះ​ប្រើ ប្រាស់​នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មហោរី និង​នៅ​ក្នុង​វង់ ភ្លេង​ល្ខោនបាសាក់ ។ នៅ​ពេល​ល្ខោនបាសាក់ ទើបតែ​មក​ដល់​ភ្នំពេញ​រវាង​ឆ្នាំ​១៩៣០ ទ្រឆេ សោមាន​មុខងារ​សំខាន់​ក្នុង​ការ​ផ្ដើម​ចេញ​បទ មុនគេ ប៉ុន្ដែ​មក​ដល់​បច្ចុប្បន្ន​បែរជា​ទ្រអ៊ូ ចំហៀង​ជា​អ្នក​ផ្ដើម​បទ​វិញ ។ ទ្រឆេ​សោ​នេះ មិនមែន​មានកំណើត​ដំណាលគ្នា​នឹង​កំណើត ល្ខោនបាសាក់ (​ល្ខោន​ទ្រើងឃ្លោក​) មក​ដល់ កម្ពុជា នោះ​ទេ ប៉ុន្ដែ​វា​មានកំណើត​ដ៏​យូរលង់ ណាស់​មក​ហើយ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មហោរី​របស់ យើង ។ សំរាប់​បំរើ​ការ​ទាំង​២​វង់​នេះ ទ្រឆេ​សោ ត្រូវ​រឹតខ្សែ​សំនៀង រឹត​សោ ។ នៅ​កម្ពុជា​យើង​មាន​វង់​ភ្លេងចិន​ប្រគំ​ក្នុង ពិធីហែអ្នកតា ឬ​ថ្ងៃ​ចូល​ឆ្នាំ​ប្រពៃណី​ចិន​ជា រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​នៅ​ក្រុងភ្នំពេញ ក្នុង​វង់ភ្លេង​នោះ មាន​ទ្រឆេ​មួយ​មានសំនៀង​ខ្លាំង​ដូច​ទ្រឆេ សោ​កម្ពុជា​ដែរ ។ នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​កំដរ​ល្ខោន​ហ៊ី​ចិន ដែល ធ្លាប់​សំដែង​នៅ​ក្នុង​កម្ពុជា គេ​ឃើញ​មាន​ទ្រ ឆេ​មាន​តួនាទី​សំខាន់​ខ្លាំង​ណាស់ ដូច​ទ្រឆេ សោ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​ល្ខោនបាសាក់​ដែរ ។ ខ្ញុំ​បានឃើញ​ផ្ទាល់ ៖នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៥ ខ្ញុំ​បានឃើញ​ទ្រសោ​តូច ប្រគំ​នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​បុរាណ​កូរ៉េ នាទី​ក្រុង ព្យុ​ង​យ៉ាង​ប្រទេស​កូរ៉េ​ខាងជើង ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៥ ខ្ញុំ​បានឃើញ​បែប​ទ្រសោ​ធំ បែប​ទ្រសោ​តូច និង​បែប​ទ្រឆេ មាន​ជាង​៤០ ធុន​នៅ​ក្នុង​សារមន្ទីរ​ភ្លេង​នាទី​ក្រុង​ប៉េ​កាំ​ង ប្រទេស​ចិន ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៦៧ ខ្ញុំ​បានឃើញ​បែប​ទ្រសោ តូច​កំពុង​ប្រគំ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មួយ​នៅ​ក្នុង​សាលា របាំ​មួយ​ខាងលិច​ទីក្រុង​តូ​ក្យូ ប្រទេស​ជប៉ុន​។នៅ​ឆ្នាំ​១៩៨៣ ខ្ញុំ​បានឃើញ​បែប​ទ្រសោ តូច កំពុង​ប្រគំ​នៅ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មួយ​ក្នុង​សាលា សិល្បៈ​នាទី​ក្រុង​ហ្ស៊​ក​ហ្ស៊ី អតីត​សហភាព សូ​វៀត ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៨៥ ខ្ញុំ​បានឃើញ​បែប​ទ្រសោ តូច បែប​ទ្រអ៊ូ​ចំហៀង បែប​ទ្រឆេ នៅ​សាលា តូរ្យតន្ដ្រី​នាទី​ក្រុង​អូ​ឡុ​ង​បា​ទ័​រ ប្រទេស​ម៉ុង ហ្គោ​លី ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៨៥ ខ្ញុំ​បានឃើញ​ទ្រឆេ​កំពុង ប្រគំ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មួយ​នៅ​ទីក្រុង​វៀង​ច័ន្ទ ប្រទេស​ឡាវ ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៨៥ ខ្ញុំ​បានឃើញ​ទ្រឆេ​កំពុង ប្រគំ​ជាមួយ​ឧបករណ៍​ដទៃ​ទៀត​នៅ​ក្នុង​វង់ ភ្លេង​មួយ​នៅ​ទីក្រុង​ហាណូយ ប្រទេស​វៀត ណា​ម ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០ នៅ​ទីក្រុង​អូ​ហ្សា​ការ ប្រទេស​ជប៉ុន ខ្ញុំ​បានឃើញ​គេ​ប្រើ​ទ្រសោ​តូច កំពុង​ប្រគំ​ក្នុង​វង់ភ្លេង​មួយ ។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩២ ខ្ញុំ​បានឃើញ​ទ្រ​ច្រើន​បែប កំពុង​ប្រគំ​ជាមួយ​ឧបករណ៍​ដទៃ​នៅ​ក្នុង​វង់ មួយ​នាទី​ក្រុង​គូ​ឡា​ឡាំ​ពួរ ប្រទេស​ម៉ា​ឡេស៊ី ។
បែប​ទ្រ​ខ្សែ​២ ដែល​មាន​សណ្ឋាន​រាងរៅ ប្រហាក់ប្រហែល​គ្នា ឬ​ដូច​គ្នា​សុទ្ធសាធ​នៅ តាម​ប្រទេស​នានា​ខាងលើ​នេះ ពិតជា​មាន ទំនាក់ទំនង​តាម​ចរន្ដ​ណាមួយ ពី​ប្រទេស​មួយ ទៅ​ប្រទេស​មួយ​ជា​មិន​ខាន ។ ប៉ុន្ដែ​តាម ប្រសាសន៍​តន្ដ្រីករ​បុរាណ​ៗ​ភាគច្រើន​ថា ទ្រ ប្រភេទ​នេះ​មានកំណើត​នៅ​ប្រទេស​ចិន ហើយ​បាន​ខ្មែរ​ធ្វើ​ត្រាប់​តាម​តាំងពី​យូរលង់ ណាស់​មក​ហើយ ខ្ញុំ​ក៏​មានការ​សន្និដ្ឋាន​បែប នេះ​ដែរ ពីព្រោះ​ប្រទេស​ចិន​ជា​ប្រទេស​មាន ស្ដុកស្ដម្ភ​ខ្លាំង​ខាង​វិស័យ​វប្បធម៌ ហើយ​ជា ប្រទេស​ដែល​ធ្លាប់​មាន​ទំនាក់ទំនង​យ៉ាង​ជិត ស្និទ្ធ​ជាមួយនឹង​ប្រទេស​កម្ពុជា តាំងពី​យូរ ណាស់​មក​ហើយ ម្យ៉ាងទៀត​ពាក្យ​ថា សោ ដែល​ខ្មែរ​យើង​ប្រើ​សព្វថ្ងៃ​ដូច​គ្នា​សុទ្ធសាធ នឹង​ពាក្យ​ដើម​របស់​ចិន​ថា SO (​មាន​ន័យ​ថា ទ្រ​) ខ្មែរ​ហៅ​ថា ទ្រសោ គឺ​បែប​ទ្រ​ចិន​នេះឯង ៕ (ស្រាវជ្រាវចងក្រងដោយលោក ហ៊ុន សារិន សាស្រ្តាចារ្យ សិល្បៈតន្រ្តី)

Thursday, June 10, 2010

ការស្តាប់រឿងកំប្លែងនាំអោយយើងរំសាយទុក្ខដោយមិនដឹងខ្លួន។​ ល្ងាចថ្ងៃសុក្រចុងសប្តាហ៏មុន ខ្ញុំបាន​មើលរឿងកំប្លែងតាមយូធ្យូប​​ ហើយផ្ទុះសំនើចឡើង​ ពេលលឺតួអង្គម្នាក់ក្នុងរឿងពោលថា​ "បើមិន​បាន​បួសសងគុណម្តាយ ក៏កើតស្វាយសងគុណឪពុកដែរ។" សំដីគាត់ធ្វើអោយខ្ញុំនឹកឃើញដល់​មិត្ត​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ដែលអ្នកស្រុកអ្នកភូមិ​តែងនិយាយតៗគ្នាមិនដាច់ តាំងពីដើមរហួត​ដល់ចុងភូមិថា​គាត់ជាអ្នក​ចេះ​ដឹង​​ទាំងផ្លួវលោក នឹងផ្លូវធម៌។ គាត់មានធ្វីមាត់ខ្លាំងណាស់ និយាយមិនដែលទល់ឡើយ។​ អ្នកស្រុក​បាន​ផ្តល់​​ងា​រ​អោយ​គាត់ថា "លោកបណ្ឌិតស្រុកស្រែ"​ ។ វាមិនជារឿងចំឡែកទេ ដែលគាត់​មានភាព​ល្បី​ល្បាញ​​បែបនេះ ព្រោះនៅ​ជន​បទ មនុស្សតិច ហើយរាបអានគ្នាណាស់តាំងពីជីតារហូតដល់ចៅ។​​ ហេតុ​នេះ​ហើយ​ រឿងអ្វី​ក៏​លាក់​មិនជិតពី​ភ្នែកញាតិញ៉ោមដែរ។ កុំថាឡើយតែមានសង្សារ​ សូម្បី​តែនរណា​លួច​ស្រឡាញ់នរណា ក៏​គេច​មិនផុត​ពីភ្នែកត្រចៀកអង្គការភ្នែកម្នាស់នេះដែរ។​ លក្ខណៈពិសេសនេះ ធ្វើ​អោយ​​ទីជនបទក្លាយ​ជា​ភាព​ស្ងប់សុខជា​ទីក្រៃលែង។​មិត្តខ្ញុំជាមនុស្សឧស្សាហ៏​ នឹងស្វា​ហាប់ក្នុង​វិស័យក​សិកម្ម។​ គាត់មានទស្សនៈ​ថា​ ក្រៅពីអំពើល្មើស​ច្បាប់​សង្គម ឬប្រាសចាក​ប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់​ល្អរបស់ជាតិ ការងារណា ក៏​ដូច​ការងារ​​​​ណា​ដែរ​​ សុទ្ធ​តែ​មាន​តំលៃ។ ពិសេស មិនចាំបាច់តែធ្វើមន្រ្តីទេ​ មុខរបរជាកសិករកាប់គាស់កកាយ​ធរណីក៏​អាច​នាំ​​អោយមាន​ជីវភាពធូរធា​ និងមាន​កិត្តិយសគ្រាន់​បើ​ដែរ​​។​ ក្រៅពីនេះ ការងារហត្ថកម្មធ្វើអោយមានសុខភាពល្អ ព្រោះ​​គាត់មិនដែលឃើញ អ្នកស្រែណា​កើត​ជំងឺ​លើសឈាម រឺជំងឺបេះដូងឡើយ។​ ហើយលើសពីនេះ​ទៀតគាត់អាចមើល​ថែរក្យាឳពុកម្តាយគាត់​នៅពេលជរា។

ម្តាយគាត់​តែងតែផ្តល់ប្រាក់អោយគាត់​ដើម្បីយកមកផ្គត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់គាត់នៅទីក្រុង។ មុននឹង​អោយប្រាក់ទៅមិត្តខ្ញុំ គាត់បានប្រដៅថា​ "កូនឯង​មុននឹងចាយវាយ ត្រូវចេះគិតពិចារណាផង។​​ ពិសេស​កុំ​ចាយ​ខ្ចះខ្ជាយពេក។ កូនឯងត្រូវដឹងថា លុយពិបាករកណាស់។" បណ្ខិតយើងតបវិញយ៉ាងហាមបឹល​​(Humble)ថា "អ្នកម្តាយ កុំបារម្ភពីរឿងនេះអី​។​ កូនដឹងច្យាស់ណាស់ថា លុយពិបាករក ព្រោះរាល់ថ្ងៃ នេះ ទំរាំ​ខ្ញុំបាន​លុយប៉ាវ​សង្សាខ្ញុំញ៉ាំតែគុជ នឹងសបពីញ ​ ខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលរកលុយនៅក្នុងខ្នើយផង នឹងរកក្នុងខាប់អង្ករផង។​ ហ៊ឺ​ ពិបាកណាស់។"​

នេះបានជា បណ្ឌិតដែលចេះសព្វ ហើយដែលមិនស្គាល់ថា​ពាក្យទល់ច្រកមែន។​​​ គាត់ចេះកំប្លែង រហូត​ដល់ម្តាយគាត់រកពាក្យនិយាយលែងកើត​​ មានតែសើចលឺសូហ្គាៗ។​

Wednesday, May 12, 2010


រឿង​​ ប្រពន្ធមិត្តខ្ញុំសំដីផ្អែម
ល្ងាចថ្ងៃសុក្រ​ ពួកយើងប្រុសៗតែងជួបជុំគ្នាញ៉ាំនេះញ៉ាំនោះ​ និយាយពីនេះនិយាយពីនោះ។ អធិប្បាយ​ទាំងពីរឿងស្រុកទេស​ រហូតដល់រឿងគ្រួសារផ្ទាល់ខ្ឡន។​​​ យើងអ៊ួតពីរឿងការរីកចំរើនរបស់់សង្គមផង​ អ៊ួតទាំងពីរឿងប្រពន្ធកូនផង។ មានមិត្តខ្ញុំម្នាក់ទើបនឹងរៀបការហើយថ្មីថ្មោង មិននឹងទាន់បានទៅហន​នីមូន​​ផង ក៏បានអ៊ួតពីប្រពន្ធគាត់ដែរ។​ "ប្រពន្ធខ្ញុំជាស្រ្តីគ្រប់លក្ខ និយាយស្តីសុភាពរាបសារ គួរអោយ​ចង់​ស្តាប់​ណាស់។ អ្នកណាមិនជឿ មុខជាចាញ់"​ គាត់ពោលមិនរួចពីមាត់ផង ប្រពន្ធគាត់មកដល់ភ្លាម។​​ នេះបានចំជានឹកដើម ដង្ហើមដល់មែន។​ បងស្រីបានសួរពួកយើងយ៉ាងសុភាពថា "ពួកបងៗ​អនុញ្ញាត្ត​អោយខ្ញុំនិយាយជាមួយ​ស្វាមី​ខ្ញុំបន្តិចបានទេ?"​ ពួកយើងងកក្បាល​ ហើយគាត់ក៏បន្តថា "អួនបាន​ប្រាប់​បង​ឯងហើយ ថាកុំអោយ​ស៊ីផឹក​ជា​​មួយពួកអាឆ្កែអស់ហ្នឹង!"​ ភ្លាមនោះ ពួកយើង​ក៏និយាយ​ទៅកាន់មិត្ត​យើង​ថា "ឯងឃើញទេ បើឯងស៊ីផឹក​ជា​​មួយពួកយើង ប្រហែលជាបងស្រីមិនខឹងដាច់ក្បាល ដាច់​កន្ទុយ​ដូច្នេះ​ទេ។ លើក​ក្រោយៗ​​ ឯងកុំផឹកជាមួយឆ្កែទៀតណា សំឡាញ់។ បើឯទៅផឹកជាមួយឆ្កែអឹញ្ចឹង គ្មាន​នរណាទ្រាំបានទេ។"​​

Tuesday, May 4, 2010

ទឹកអប់ផ្កាចំប៉ា
ជាធម្មតាផ្កាចំប៉ាដែលមានគន្ធពិដោរក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់នោះ ត្រូវបាននារីភាគច្រើនយកមកចងសក់ដើម្បី​ជាគ្រឿងលំអរ និងដើម្បីអោយក្លិនដ៏ក្រអូបនេះជាប់នៅនឹងសក់របស់ពួកគេ។
ថ្ងៃបវេសនកាលបានមកដល់ ខ្ញុំបានចូលរៀនក្នុងថ្នាក់ទី៩ដែលក្នុងនោះមានបងប្រុសម្នាក់មានក្លិនក្រអូបម៉្យាង​ស្រដៀងនឹងក្លិនផ្កាចំប៉ា​ ចោលក្លិនភាយៗចេញពីខ្លួនគាត់។​ ខ្ញុំមានការងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង ហើយនឹកក្នុងចិត្តថាប្រហែលជាផ្កាចំប៉ានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ​ ត្រូវបានគេ​យកទៅច្នៃធ្វើជាទឹកអប់ហើយតាមមើល ពី​ព្រោះ​​នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានលួចចោលកន្ទុយភ្នែកមើលទៅក្បាលរបស់គាត់ដែលកាត់ខ្លីផ្កាថ្កូវដូច​ជាសក់ពួកទាហានបារាំងដែលចូលស្រុកខ្មែរយើងសម័យអុនតាក់អីច្ចឹងដែរ។ ចៃដន្យអី ថ្ងៃមួយមានម៉ោងកីឡាដែលតំរូវ​អោយសិស្សទាំងអស់រត់ប្រណាំងគ្នា ហើយលោកគ្រូបានចាត់តាំងអោយខ្ញុំរត់ប្រជែងនឹងគាត់។ ពេលនោះគាត់ពាក់អាវវៀលក្លៀកពណ៌ក្រហមឆ្អៅលេចធ្លោជាងគេជាងឯងណាស់។ ពេលនោះហើយដែលចម្ងល់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំបានស្រាយ ខណៈដែលភ្នែកទាំងគូរបស់ខ្ញុំបានប្រទះឃើញផ្កាចំប៉ាជាច្រើនដោយអចេតនា ប្រហែលជាពីរគុម្ពយ៉ាងតិច បានចងភ្ជាប់យ៉ាងប្រណិតដោយយកចិត្តទុកដាក់បំផុតទៅនឹងក្លៀកម្ខាងៗរបស់បងប្រុសនោះ។ ពេលនោះហើយដែលខ្ញុំបានដឹងថា ផ្កាចំប៉ាមិនទាន់ត្រូវបានយកមកច្នៃជាទឹកអប់ទេ តែអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនពីគាត់គឺនៅពេលដែលគាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា មនុស្សយើងតែងតែផ្សាភ្ជាប់ខ្លួនទៅនឹងធម្មជាតិជានិច្ច តែមនុស្សតែងតែមើលរំលងពីទំនាក់ទំនងនេះ។​ ហេតុនេះហីយបានជាគាត់សុខចិត្តធ្វើជាគំរូដើម្បីអោយមនុស្សដែលនៅជុំវិញខ្លួនគាត់ បានយល់ពីទំនាក់ទំនងនេះដែលមិនអាចផ្តាច់បាននេះ។

ណាហ្គូយ៉ា ថ្ងៃទី១៤​ ខែមករា​ ឆ្នាំ២០១០
ដោយ​ ការាសឹ១
ទឹកអប់ផ្កាចំប៉ា
ជាធម្មតាផ្កាចំប៉ាដែលមានគន្ធពិដោរក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់នោះ ត្រូវបាននារីភាគច្រើនយកមកចងសក់ដើម្បី​ជាគ្រឿងលំអរ និងដើម្បីអោយក្លិនដ៏ក្រអូបនេះជាប់នៅនឹងសក់របស់ពួកគេ។
ថ្ងៃបវេសនកាលបានមកដល់ ខ្ញុំបានចូលរៀនក្នុងថ្នាក់ទី៩ដែលក្នុងនោះមានបងប្រុសម្នាក់មានក្លិនក្រអូបម៉្យាង​ស្រដៀងនឹងក្លិនផ្កាចំប៉ា​ ចោលក្លិនភាយៗចេញពីខ្លួនគាត់។​ ខ្ញុំមានការងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង ហើយនឹកក្នុងចិត្តថាប្រហែលជាផ្កាចំប៉ានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ​ ត្រូវបានគេ​យកទៅច្នៃធ្វើជាទឹកអប់ហើយតាមមើល ពី​ព្រោះ​​នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានលួចចោលកន្ទុយភ្នែកមើលទៅក្បាលរបស់គាត់ដែលកាត់ខ្លីផ្កាថ្កូវដូច​ជាសក់ពួកទាហានបារាំងដែលចូលស្រុកខ្មែរយើងសម័យអុនតាក់អីច្ចឹងដែរ។ ចៃដន្យអី ថ្ងៃមួយមានម៉ោងកីឡាដែលតំរូវ​អោយសិស្សទាំងអស់រត់ប្រណាំងគ្នា ហើយលោកគ្រូបានចាត់តាំងអោយខ្ញុំរត់ប្រជែងនឹងគាត់។ ពេលនោះគាត់ពាក់អាវវៀលក្លៀកពណ៌ក្រហមឆ្អៅលេចធ្លោជាងគេជាងឯងណាស់។ ពេលនោះហើយដែលចម្ងល់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំបានស្រាយ ខណៈដែលភ្នែកទាំងគូរបស់ខ្ញុំបានប្រទះឃើញផ្កាចំប៉ាជាច្រើនដោយអចេតនា ប្រហែលជាពីរគុម្ពយ៉ាងតិច បានចងភ្ជាប់យ៉ាងប្រណិតដោយយកចិត្តទុកដាក់បំផុតទៅនឹងក្លៀកម្ខាងៗរបស់បងប្រុសនោះ។ ពេលនោះហើយដែលខ្ញុំបានដឹងថា ផ្កាចំប៉ាមិនទាន់ត្រូវបានយកមកច្នៃជាទឹកអប់ទេ តែអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនពីគាត់គឺនៅពេលដែលគាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា មនុស្សយើងតែងតែផ្សាភ្ជាប់ខ្លួនទៅនឹងធម្មជាតិជានិច្ច តែមនុស្សតែងតែមើលរំលងពីទំនាក់ទំនងនេះ។​ ហេតុនេះហីយបានជាគាត់សុខចិត្តធ្វើជាគំរូដើម្បីអោយមនុស្សដែលនៅជុំវិញខ្លួនគាត់ បានយល់ពីទំនាក់ទំនងនេះដែលមិនអាចផ្តាច់បាននេះ។

ណាហ្គូយ៉ា ថ្ងៃទី១៤​ ខែមករា​ ឆ្នាំ២០១០
ដោយ​ ការាសឹ១

Friday, February 12, 2010

K2's Thesis Submission

2010, Feb. 12th is the day when K2 submitted his thesis. Big congratz!

Through sweat and blood, pain and hardship, effort and patience..., life had been quite tough for the Natural Science student like him [smirking face lolzz], you FINALLY did it!!! Good job, well done!

Only one more step, you'll be completely done. All the best for the remaining process!